രണ്ടു യാത്രകള്‍
യാത്ര ഒന്ന്
----------------
രാത്രി ഒന്‍പതിന് ഡല്‍ഹിയില്‍ നിന്ന് തിരിച്ചാല്‍ ഏകദേശം രണ്ട്-രണ്ടരയാവുമ്പോള്‍ നമ്മടെ ഐ.ഐ.ടി. ഗേറ്റിനു മുന്‍പില്‍ വണ്ടിയെത്തും..മിക്കവാറും എന്റെ ഡല്‍ഹി ടു റൂര്‍ക്കി യാത്ര ഇങ്ങനെയാണ്..ഡല്‍ഹിയിലെ ബസ് ടെര്‍മിനലില്‍ നിന്ന് ഏ.സി. കോച്ചിലുള്ള യാത്ര സുഖം, സുന്ദരം, സുരക്ഷിതം..അങ്ങനെ ഒരു ഡിസംബര്‍ തണുപ്പില്‍ ഞാനും സംഗീതും ഡല്‍ഹിയില്‍ നിന്ന് റൂര്‍ക്കിയ്ക്ക് വരാന്‍ ബസും കാത്തിരിക്കുകയാണ്..ഏ.സി ബസൊന്നും കാണാത്തത് കൊണ്ട് നമുക്ക് സാദാ ബസില്‍ പോയാലോ എന്ന് പറഞ്ഞ സംഗീതിനെ രൂക്ഷമായി നോക്കിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ വീണ്ടും കാത്തിരിക്കല്‍ തുടര്‍ന്നു..പുറത്ത് അസഹനീയ തണുപ്പാണ്...സാദാ ബസില്‍ പോകാന്‍ ഒരു നിവൃത്തിയുമില്ല...മാത്രമോ, കുണ്ടും കുഴിയും നിറഞ്ഞ റോഡില്‍ കൂടി ജീവന്‍ പണയം വെച്ച് വേണം സാദാ ബസില്‍ യാത്ര ചെയ്യാന്‍...അങ്ങനെ കാത്തിരുന്നു കാത്തിരുന്നു ഒടുവില്‍ വണ്ടിയെത്തി.. ഒടുക്കത്തെ ഗ്ലാമറുള്ള ഒരു ബസ്..ആകെ ഞങ്ങള്‍ നാല് പേരു മാത്രമേ കയറാനുള്ളൂ...രണ്ടു ആണ്‍കുട്ടികളും രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികളും..അങ്ങനെ റോയലായി, ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം വണ്ടിയിലെന്ന പോലെ യാത്ര മുന്നോട്ടു പോയി..
ഏകദേശം ഒരു മണിയായിട്ടുണ്ടാവണം..ഇടക്ക് ചായ കുടിക്കാനായി ഒരു ഹോട്ടലിന്റെ മുറ്റത്ത് ബസ് നിര്‍ത്താന്‍ പോവുകയാണ്..ഇങ്ങനെ പോവുകയാണ് കേട്ടോ..വണ്ടി പാര്‍ക്ക് ചെയ്യാന്‍ പോവുകയാണ് കേട്ടോ..ഇപ്പം പാര്‍ക്ക് ചെയ്യും കേട്ടോ.. അങ്ങനെ പാര്‍ക്ക് ചെയ്യാനായി ഡ്രൈവര്‍ വണ്ടി പുറകോട്ടെടുത്തതും ഉറക്കപിച്ചില്‍ ഒരു പൊട്ടിത്തെറി ശബ്ദമാണ് ഞാന്‍ കേട്ടത്...കുറെ കണ്ണാടി ചില്ലുകള്‍ മേത്ത് വന്നു വീണത് പോലെ...താഴെ വീഴാന്‍ പോയ എന്നെ സംഗീത് താങ്ങി പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്..ബസില്‍ ലൈറ്റ് വീണപ്പോഴാണ് മനസിലായത് വണ്ടിയുടെ പിറകു ഭാഗം അസലായി എവിടെയോ ചെന്ന് താങ്ങിയിരിക്കുന്നു..കണ്ണാടി മുഴുവന്‍ പൊട്ടി തകര്‍ന്ന് ബസിലാകെ വീണു ചിതറിയിരിക്കുന്നു..!!!
ഹൃദയം തകര്‍ന്ന ഞങ്ങള്‍ വിജ്രുംഭിതരായി ചായ കുടിച്ചു..കണ്ണാടി പൊട്ടി പോയ ഏ.സീ. ബസ് ഇനി എന്തിനു കൊള്ളാം..ഇനി തണുത്ത് വിറച്ചു വേണം ബാക്കി യാത്ര..
അങ്ങനെ വീണ്ടും യാത്ര തുടര്‍ന്നു..അപ്പോഴാണ് അടുത്ത പൊട്ടിത്തെറി ശബ്ദം..ഞാന്‍ മുന്‍പേ വിവരിച്ച എല്ലാ സംഗതികളും--കണ്ണാടി ചില്ല്, വീഴാന്‍ പോകുന്ന ഞാന്‍ തുടങ്ങിയവ--സെക്കണ്ട് പാര്‍ട്ട്..ഇത്തവണ മുന്നീന്നാണ്...ഡ്രൈവറും കണ്ടക്ടറും ജീവനോടെ ഉണ്ടോ എന്നറിയാന്‍ പോയി നോക്കിയപ്പോ പാതി ജീവനോടെ ഉണ്ട്..ഞങ്ങള്‍ നാല് യാത്രക്കാര്‍ ഇന്‍ എ ബസ്...വെറും ബസ് അല്ല..മുന്നും പിന്നും ചളുങ്ങി പൊട്ടി പോയ ഒരു ബസ്..."നിങ്ങള്‍ പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങ്..ഞങ്ങള്‍ വേറെ വണ്ടി പിടിച്ചു തരാം..ഇനി വണ്ടി ഓടിക്കാന്‍ പറ്റില്ല..." അതും കൂടി കേട്ടപ്പോള്‍ തൃപ്തിയായി..കൊടും തണുപ്പ്, യാത്ര പകുതി വഴി പോലും എത്തിയിട്ടില്ല, മൂടല്‍ മഞ്ഞു കാരണം മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ആളെ പോലും കാണാന്‍ വയ്യാത്ത അവസ്ഥ...ഞങ്ങള്‍ നാല് ജീവച്ഛവങ്ങള്‍..!!! ബാക്കിയെല്ലാരും സാദാ ബസില്‍ കയറി പോയപ്പോള്‍ പുച്ഛത്തോടെ ഏ.സീ. ബസിന് കാത്തു നിന്നവര്‍...ഒടുക്കം ഞങ്ങള്‍ ആ ബസിന്റെ ആത്മാവില്‍ (അത്രേം മാത്രേ ബാക്കിയുണ്ടാരുന്നുള്ളൂ) നിന്നും ഇറങ്ങി ഏതോ ഒരു വണ്ടിയ്ക്ക് കൈകാണിച്ച് അതില്‍ കയറി ആടിയുലഞ്ഞ് രണ്ടു മൂന്നു മണിക്കൂറു കൊണ്ട് റൂര്‍ക്കിക്കെത്തി...
യാത്ര രണ്ട്
-----------------
"നിന്ന് മൂത്രമൊഴിക്കണമത്രേ പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക് " എന്നും പറഞ്ഞു പുച്ചിക്കുന്ന എല്ലാ മൂരാച്ചികള്‍ക്കും ഞാന്‍ ഈ കഥ ഡെഡിക്കെറ്റ്‌ ചെയ്യുകയാണ്..സമയം സ്ഥലം സാഹചര്യം എല്ലാം സെയിം..ചായ കുടിക്കാനായി വണ്ടി ഒരു ചെറിയ ഇടുങ്ങിയ ഹോട്ടലിന്റെ മുന്നില്‍ നിര്‍ത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു..ചായ കുടിക്കുന്നതിനു മുന്‍പേ മൂത്രമൊഴിക്കാനായി ഞങ്ങള്‍ പെണ്ണുങ്ങള്‍ വരിവരിയായി മൂത്രപ്പുരക്ക്‌ മുന്നില്‍ പോയി..നല്ല തണുപ്പ് കാരണം എല്ലാരും വിറച്ചു വിറച്ചാണ് നില്‍ക്കുന്നത്..ആദ്യം അകത്തേക്ക് കാലെടുത്ത് വച്ച ഞാന്‍ ആര്‍ത്ത നാദത്തോടെ പുറത്തേക്ക് ഓടി..രണ്ടാമത് നിന്ന ചേച്ചിയോട് അരുതേ എന്ന് വിലക്കാന്‍ പറ്റുന്നതിനു മുന്പ് അവരും കയറി തിരിച്ചോടി..അകത്തെ അവസ്ഥ വിവരണാതീതമായിരുന്നു..(പിന്നെ ഞാന്‍ മൂന്നു ദിവസം ഭക്ഷണം കഴിച്ചില്ല)...ഒരുപാട് യാത്ര ചെയ്യുന്ന ആള്‍ എന്ന നിലയില്‍ നിവൃത്തിയില്ലാതെ ഒരുപാട് വൃത്തികെട്ട മൂത്രപ്പുരകളില്‍ പോകേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്..എന്നാലും ഇത് അസഹനീയമായിരുന്നു..നിയാണ്ടര്‍താല്‍ കാലഘട്ടം മുതലുള്ള മനുഷ്യന്റെ അപ്പി നിറഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ് അവിടെ എന്ന് തോന്നി പോകും..
അങ്ങനെ ഞങ്ങ പെണ്ണുങ്ങള്‍ ചായ കുടിക്കാതെ, കടിച്ചു പിടിച്ച് വണ്ടിയില്‍ യാത്ര തുടര്‍ന്നു..ഉറങ്ങിയുറങ്ങി കുറെ ദൂരം പിന്നിട്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് മൂത്ര ശങ്ക അസഹനീയമായി..രണ്ടു മൂന്നു തവണ ഡ്രൈവറോട് പോയി പറഞ്ഞപ്പോഴും ഏതെങ്കിലും ഹോട്ടലിന്റെ മുന്നില്‍ വണ്ടി നിര്‍ത്തിത്തരാം എന്ന് തന്നെയായിരുന്നു പല്ലവി..പക്ഷെ ഹോട്ടലുകളൊന്നും കാണുന്നില്ല..അവസാനം തീരെ നിവര്‍ത്തിയില്ലാതെ, ഹോട്ടലൊന്നും വേണ്ട ഏതേലും വഴിയരികില്‍ നിര്‍ത്തിയാല്‍ മതീന്നും പറഞ്ഞ് ഞാനും സംഗീതും ഡ്രൈവറിന്റെയും കണ്ടക്ടറുടെയും അരികില്‍ പോയിരുന്നു..അങ്ങനെ മുന്നോട്ടു പോകവേ വണ്ടി ഒരു കുഴിയില്‍ ചെന്ന് ചാടി...ഞാന്‍ പിന്നെ ഒരൊറ്റ അലര്‍ച്ച യായിരുന്നു.."ഗാഡി രുക്കോ..."
വണ്ടി നിന്നു...ഞാന്‍ ബോധമില്ലാത്ത പോലെ വണ്ടിയില്‍ നിന്നും ചാടിയിറങ്ങി ഓടി...സംഗീത് പുറകെ..അരികെ ഒരു കെട്ടിടത്തില്‍ ഒരു വാച്ച്മാനെ കണ്ടു...
"എനിക്ക് ടോയ്‌ലറ്റില്‍ പോണം" ഞാന്‍ കാര്യം പറഞ്ഞു..
"ഇവിടെ ടോയ്ലറ്റ് ഇല്ല" അയാള്‍ പറഞ്ഞു..
"ഞാന്‍ അവിടെ എവിടെയെങ്കിലും പോയി മൂത്രമൊഴിച്ചോളാം" ഞാന്‍ ആ കെട്ടിടത്തിന്റെ പരിസരം ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു..
"ഇവിടെല്ലാം സീ.സീ.ടി.വി. ഉണ്ട്"...'എന്നിട്ട് വേണം നാളെ ആ ദൃശ്യം വൈറലാവാന്‍' എന്ന മുഖഭാവത്തോടെ അയാള്‍ മുന്നറിയിപ്പ് തന്നു...ഒടുക്കം ഞാന്‍ പറഞ്ഞു "അങ്കിള്‍, അത്യാവശ്യമാണ്...ഹെല്പ് ചെയ്യണം..
അയാള്‍ ഒന്നാലോചിച്ചിട്ടു പറഞ്ഞു.."ഇവിടെ ഒരു മൂത്രപ്പുര ഉണ്ട്..പക്ഷെ ആണുങ്ങളുടെതാ.." അപ്പോഴേക്കും ബസില്‍ നിന്ന് ഹോണടിയോട് ഹോണടി...എനിക്ക് ചിന്തിക്കാനുണ്ടായിരുന്നില്ല..അയാള്‍ താക്കോലും കൊണ്ട് വന്നു ഡോര്‍ തുറന്നതും ഞാന്‍ പാഞ്ഞു പോയി എങ്ങനെയോ മൂത്രമൊഴിച്ചു...നിന്നോ ഇരുന്നോ എന്നൊന്നും ഓര്‍മയില്ല...തിരിച്ചു വണ്ടിയില്‍ കയറി ഇരുന്നതും ഒരൊറ്റ ഉറക്കം ഉറങ്ങിയതും മാത്രമേ പിന്നെ ഓര്‍മയുള്ളൂ...
യാത്ര ഒന്ന്
----------------
രാത്രി ഒന്‍പതിന് ഡല്‍ഹിയില്‍ നിന്ന് തിരിച്ചാല്‍ ഏകദേശം രണ്ട്-രണ്ടരയാവുമ്പോള്‍ നമ്മടെ ഐ.ഐ.ടി. ഗേറ്റിനു മുന്‍പില്‍ വണ്ടിയെത്തും..മിക്കവാറും എന്റെ ഡല്‍ഹി ടു റൂര്‍ക്കി യാത്ര ഇങ്ങനെയാണ്..ഡല്‍ഹിയിലെ ബസ് ടെര്‍മിനലില്‍ നിന്ന് ഏ.സി. കോച്ചിലുള്ള യാത്ര സുഖം, സുന്ദരം, സുരക്ഷിതം..അങ്ങനെ ഒരു ഡിസംബര്‍ തണുപ്പില്‍ ഞാനും സംഗീതും ഡല്‍ഹിയില്‍ നിന്ന് റൂര്‍ക്കിയ്ക്ക് വരാന്‍ ബസും കാത്തിരിക്കുകയാണ്..ഏ.സി ബസൊന്നും കാണാത്തത് കൊണ്ട് നമുക്ക് സാദാ ബസില്‍ പോയാലോ എന്ന് പറഞ്ഞ സംഗീതിനെ രൂക്ഷമായി നോക്കിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ വീണ്ടും കാത്തിരിക്കല്‍ തുടര്‍ന്നു..പുറത്ത് അസഹനീയ തണുപ്പാണ്...സാദാ ബസില്‍ പോകാന്‍ ഒരു നിവൃത്തിയുമില്ല...മാത്രമോ, കുണ്ടും കുഴിയും നിറഞ്ഞ റോഡില്‍ കൂടി ജീവന്‍ പണയം വെച്ച് വേണം സാദാ ബസില്‍ യാത്ര ചെയ്യാന്‍...അങ്ങനെ കാത്തിരുന്നു കാത്തിരുന്നു ഒടുവില്‍ വണ്ടിയെത്തി.. ഒടുക്കത്തെ ഗ്ലാമറുള്ള ഒരു ബസ്..ആകെ ഞങ്ങള്‍ നാല് പേരു മാത്രമേ കയറാനുള്ളൂ...രണ്ടു ആണ്‍കുട്ടികളും രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികളും..അങ്ങനെ റോയലായി, ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം വണ്ടിയിലെന്ന പോലെ യാത്ര മുന്നോട്ടു പോയി..
ഏകദേശം ഒരു മണിയായിട്ടുണ്ടാവണം..ഇടക്ക് ചായ കുടിക്കാനായി ഒരു ഹോട്ടലിന്റെ മുറ്റത്ത് ബസ് നിര്‍ത്താന്‍ പോവുകയാണ്..ഇങ്ങനെ പോവുകയാണ് കേട്ടോ..വണ്ടി പാര്‍ക്ക് ചെയ്യാന്‍ പോവുകയാണ് കേട്ടോ..ഇപ്പം പാര്‍ക്ക് ചെയ്യും കേട്ടോ.. അങ്ങനെ പാര്‍ക്ക് ചെയ്യാനായി ഡ്രൈവര്‍ വണ്ടി പുറകോട്ടെടുത്തതും ഉറക്കപിച്ചില്‍ ഒരു പൊട്ടിത്തെറി ശബ്ദമാണ് ഞാന്‍ കേട്ടത്...കുറെ കണ്ണാടി ചില്ലുകള്‍ മേത്ത് വന്നു വീണത് പോലെ...താഴെ വീഴാന്‍ പോയ എന്നെ സംഗീത് താങ്ങി പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്..ബസില്‍ ലൈറ്റ് വീണപ്പോഴാണ് മനസിലായത് വണ്ടിയുടെ പിറകു ഭാഗം അസലായി എവിടെയോ ചെന്ന് താങ്ങിയിരിക്കുന്നു..കണ്ണാടി മുഴുവന്‍ പൊട്ടി തകര്‍ന്ന് ബസിലാകെ വീണു ചിതറിയിരിക്കുന്നു..!!!
ഹൃദയം തകര്‍ന്ന ഞങ്ങള്‍ വിജ്രുംഭിതരായി ചായ കുടിച്ചു..കണ്ണാടി പൊട്ടി പോയ ഏ.സീ. ബസ് ഇനി എന്തിനു കൊള്ളാം..ഇനി തണുത്ത് വിറച്ചു വേണം ബാക്കി യാത്ര..
അങ്ങനെ വീണ്ടും യാത്ര തുടര്‍ന്നു..അപ്പോഴാണ് അടുത്ത പൊട്ടിത്തെറി ശബ്ദം..ഞാന്‍ മുന്‍പേ വിവരിച്ച എല്ലാ സംഗതികളും--കണ്ണാടി ചില്ല്, വീഴാന്‍ പോകുന്ന ഞാന്‍ തുടങ്ങിയവ--സെക്കണ്ട് പാര്‍ട്ട്..ഇത്തവണ മുന്നീന്നാണ്...ഡ്രൈവറും കണ്ടക്ടറും ജീവനോടെ ഉണ്ടോ എന്നറിയാന്‍ പോയി നോക്കിയപ്പോ പാതി ജീവനോടെ ഉണ്ട്..ഞങ്ങള്‍ നാല് യാത്രക്കാര്‍ ഇന്‍ എ ബസ്...വെറും ബസ് അല്ല..മുന്നും പിന്നും ചളുങ്ങി പൊട്ടി പോയ ഒരു ബസ്..."നിങ്ങള്‍ പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങ്..ഞങ്ങള്‍ വേറെ വണ്ടി പിടിച്ചു തരാം..ഇനി വണ്ടി ഓടിക്കാന്‍ പറ്റില്ല..." അതും കൂടി കേട്ടപ്പോള്‍ തൃപ്തിയായി..കൊടും തണുപ്പ്, യാത്ര പകുതി വഴി പോലും എത്തിയിട്ടില്ല, മൂടല്‍ മഞ്ഞു കാരണം മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ആളെ പോലും കാണാന്‍ വയ്യാത്ത അവസ്ഥ...ഞങ്ങള്‍ നാല് ജീവച്ഛവങ്ങള്‍..!!! ബാക്കിയെല്ലാരും സാദാ ബസില്‍ കയറി പോയപ്പോള്‍ പുച്ഛത്തോടെ ഏ.സീ. ബസിന് കാത്തു നിന്നവര്‍...ഒടുക്കം ഞങ്ങള്‍ ആ ബസിന്റെ ആത്മാവില്‍ (അത്രേം മാത്രേ ബാക്കിയുണ്ടാരുന്നുള്ളൂ) നിന്നും ഇറങ്ങി ഏതോ ഒരു വണ്ടിയ്ക്ക് കൈകാണിച്ച് അതില്‍ കയറി ആടിയുലഞ്ഞ് രണ്ടു മൂന്നു മണിക്കൂറു കൊണ്ട് റൂര്‍ക്കിക്കെത്തി...
യാത്ര രണ്ട്
-----------------
"നിന്ന് മൂത്രമൊഴിക്കണമത്രേ പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക് " എന്നും പറഞ്ഞു പുച്ചിക്കുന്ന എല്ലാ മൂരാച്ചികള്‍ക്കും ഞാന്‍ ഈ കഥ ഡെഡിക്കെറ്റ്‌ ചെയ്യുകയാണ്..സമയം സ്ഥലം സാഹചര്യം എല്ലാം സെയിം..ചായ കുടിക്കാനായി വണ്ടി ഒരു ചെറിയ ഇടുങ്ങിയ ഹോട്ടലിന്റെ മുന്നില്‍ നിര്‍ത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു..ചായ കുടിക്കുന്നതിനു മുന്‍പേ മൂത്രമൊഴിക്കാനായി ഞങ്ങള്‍ പെണ്ണുങ്ങള്‍ വരിവരിയായി മൂത്രപ്പുരക്ക്‌ മുന്നില്‍ പോയി..നല്ല തണുപ്പ് കാരണം എല്ലാരും വിറച്ചു വിറച്ചാണ് നില്‍ക്കുന്നത്..ആദ്യം അകത്തേക്ക് കാലെടുത്ത് വച്ച ഞാന്‍ ആര്‍ത്ത നാദത്തോടെ പുറത്തേക്ക് ഓടി..രണ്ടാമത് നിന്ന ചേച്ചിയോട് അരുതേ എന്ന് വിലക്കാന്‍ പറ്റുന്നതിനു മുന്പ് അവരും കയറി തിരിച്ചോടി..അകത്തെ അവസ്ഥ വിവരണാതീതമായിരുന്നു..(പിന്നെ ഞാന്‍ മൂന്നു ദിവസം ഭക്ഷണം കഴിച്ചില്ല)...ഒരുപാട് യാത്ര ചെയ്യുന്ന ആള്‍ എന്ന നിലയില്‍ നിവൃത്തിയില്ലാതെ ഒരുപാട് വൃത്തികെട്ട മൂത്രപ്പുരകളില്‍ പോകേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്..എന്നാലും ഇത് അസഹനീയമായിരുന്നു..നിയാണ്ടര്‍താല്‍ കാലഘട്ടം മുതലുള്ള മനുഷ്യന്റെ അപ്പി നിറഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ് അവിടെ എന്ന് തോന്നി പോകും..
അങ്ങനെ ഞങ്ങ പെണ്ണുങ്ങള്‍ ചായ കുടിക്കാതെ, കടിച്ചു പിടിച്ച് വണ്ടിയില്‍ യാത്ര തുടര്‍ന്നു..ഉറങ്ങിയുറങ്ങി കുറെ ദൂരം പിന്നിട്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് മൂത്ര ശങ്ക അസഹനീയമായി..രണ്ടു മൂന്നു തവണ ഡ്രൈവറോട് പോയി പറഞ്ഞപ്പോഴും ഏതെങ്കിലും ഹോട്ടലിന്റെ മുന്നില്‍ വണ്ടി നിര്‍ത്തിത്തരാം എന്ന് തന്നെയായിരുന്നു പല്ലവി..പക്ഷെ ഹോട്ടലുകളൊന്നും കാണുന്നില്ല..അവസാനം തീരെ നിവര്‍ത്തിയില്ലാതെ, ഹോട്ടലൊന്നും വേണ്ട ഏതേലും വഴിയരികില്‍ നിര്‍ത്തിയാല്‍ മതീന്നും പറഞ്ഞ് ഞാനും സംഗീതും ഡ്രൈവറിന്റെയും കണ്ടക്ടറുടെയും അരികില്‍ പോയിരുന്നു..അങ്ങനെ മുന്നോട്ടു പോകവേ വണ്ടി ഒരു കുഴിയില്‍ ചെന്ന് ചാടി...ഞാന്‍ പിന്നെ ഒരൊറ്റ അലര്‍ച്ച യായിരുന്നു.."ഗാഡി രുക്കോ..."
വണ്ടി നിന്നു...ഞാന്‍ ബോധമില്ലാത്ത പോലെ വണ്ടിയില്‍ നിന്നും ചാടിയിറങ്ങി ഓടി...സംഗീത് പുറകെ..അരികെ ഒരു കെട്ടിടത്തില്‍ ഒരു വാച്ച്മാനെ കണ്ടു...
"എനിക്ക് ടോയ്‌ലറ്റില്‍ പോണം" ഞാന്‍ കാര്യം പറഞ്ഞു..
"ഇവിടെ ടോയ്ലറ്റ് ഇല്ല" അയാള്‍ പറഞ്ഞു..
"ഞാന്‍ അവിടെ എവിടെയെങ്കിലും പോയി മൂത്രമൊഴിച്ചോളാം" ഞാന്‍ ആ കെട്ടിടത്തിന്റെ പരിസരം ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു..
"ഇവിടെല്ലാം സീ.സീ.ടി.വി. ഉണ്ട്"...'എന്നിട്ട് വേണം നാളെ ആ ദൃശ്യം വൈറലാവാന്‍' എന്ന മുഖഭാവത്തോടെ അയാള്‍ മുന്നറിയിപ്പ് തന്നു...ഒടുക്കം ഞാന്‍ പറഞ്ഞു "അങ്കിള്‍, അത്യാവശ്യമാണ്...ഹെല്പ് ചെയ്യണം..
അയാള്‍ ഒന്നാലോചിച്ചിട്ടു പറഞ്ഞു.."ഇവിടെ ഒരു മൂത്രപ്പുര ഉണ്ട്..പക്ഷെ ആണുങ്ങളുടെതാ.." അപ്പോഴേക്കും ബസില്‍ നിന്ന് ഹോണടിയോട് ഹോണടി...എനിക്ക് ചിന്തിക്കാനുണ്ടായിരുന്നില്ല..അയാള്‍ താക്കോലും കൊണ്ട് വന്നു ഡോര്‍ തുറന്നതും ഞാന്‍ പാഞ്ഞു പോയി എങ്ങനെയോ മൂത്രമൊഴിച്ചു...നിന്നോ ഇരുന്നോ എന്നൊന്നും ഓര്‍മയില്ല...തിരിച്ചു വണ്ടിയില്‍ കയറി ഇരുന്നതും ഒരൊറ്റ ഉറക്കം ഉറങ്ങിയതും മാത്രമേ പിന്നെ ഓര്‍മയുള്ളൂ...
